.gif)
Η ιστοσελίδα αυτή δημιουργήθηκε για να αποδώσει φόρο τιμής στον Υποστράτηγο Πεζικού του Ελληνικού Στρατού Γεώργιο του Βίκτωρος Παπαγιαννόπουλο, που γεννήθηκε στη Τρίποιλη την 1η Μαρτίου 1925 και εκοιμήθηκε στην Αθήνα στο Ζωγράφου την 7η Ιανουαρίου 2018.
Η εξώδιος ακολουθία τελέστηκε από τον Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο στον ενοριακό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Ζωγράφου στις 9 Ιανουρίου 2018.
Η ταφή έλαβε χώρα στον νεκροταφείο Ζωγράφου στον μαρμαρόγλυπτο αρχαιοελληνικού σχεδίου Οικογενειακό ταφό.
Αιωνία σου η μνήμη Γεώργιε.
Ο Θεός να σε αναπαύσει στην από αγάπη αγκαλία του, μαζί με την συζυγό σου Κωνσταντίνα, και τους αγαπημένους σου συγγενείς.
general.forevermissed.com
Ακολουθούν βιογραφικό σημείωμα του εκλπιπόντος, καθώς και ο επικήδειος λόγος που εκφώνησε ο υιός του Βίκτωρ Γ. Παπαγιαννόπουλος.
Η εξώδιος ακολουθία τελέστηκε από τον Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο στον ενοριακό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Ζωγράφου στις 9 Ιανουρίου 2018.
Η ταφή έλαβε χώρα στον νεκροταφείο Ζωγράφου στον μαρμαρόγλυπτο αρχαιοελληνικού σχεδίου Οικογενειακό ταφό.
Αιωνία σου η μνήμη Γεώργιε.
Ο Θεός να σε αναπαύσει στην από αγάπη αγκαλία του, μαζί με την συζυγό σου Κωνσταντίνα, και τους αγαπημένους σου συγγενείς.
general.forevermissed.com
Ακολουθούν βιογραφικό σημείωμα του εκλπιπόντος, καθώς και ο επικήδειος λόγος που εκφώνησε ο υιός του Βίκτωρ Γ. Παπαγιαννόπουλος.
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΚΕ ΑΠΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ
ΓΕΝΙΚΟ EΠΙTEΛEΙO ΣΤΡΑΤΟΥ
ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣTΡ/ΚΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ
Αθήνα, 07 Ιανουαρίου 18
Κ-Α.: 14544
Ν.Τ.: 2141
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΠΕΖΙΚΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
- Ο Υποστράτηγος Πεζικού (ΠΖ) ε.α Παπαγιαννόπουλος Γεώργιος του Βίκτωρα ΑΜ:28631, γεννήθηκε στην Τρίπολη, το έτος 1925 και ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός (ΠΖ) το έτος 1948.
- Προέλευση: ΣΣΕ (Στρατιωτική Σχολή Ευέλπιδων)
- Προήχθη μέχρι και το βαθμό του Υποστρατήγου.
- Υπηρέτησε σε διάφορες Μονάδες και Επιτελικά Γραφεία ανάλογα κάθε φορά του βαθμό του.
- Διοίκησε τις Μονάδες ή Διευθύνσεις Επιτελείου:
- Φοίτησε κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στα διάφορα σχολεία του όπλου του, όπως και επίσης στα εξής:
- Έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις:
-Τιμήθηκε με τα παρακάτω παράσημα και μετάλλια για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη πατρίδα:
Ο Στρατός Ξηράς και οι Συνάδελφοι του εκτιμώντας την προσφορά του Υποστράτηγου (ΠΖ) ε.α. Παπαγιαννόπουλο Γεώργιου του Βίκτωρα τον αποχαιρετούν ΚΟΙ εύχονται στους δικούς του ο Πανάγαθος Θεός να τους δώσει κουράγιο, υπομονή και παρηγοριά.
Αθήνα, 07 Ιανουαρίου 2018
Η
Συντάξας
Ευαγγελία Κατσικογιάννη
Ανθστής (ΜΣ)
---------------------------------------------------------------------------------
Επικήδειος λόγος του Γεωργίου του Βίκτωρος Παπαγιαννόπουλου, Υποστρατήγου Πεζικού που εκφωνήθηκε από τον γιο του.
Πολυαγαπημένε μου πατέρα, δεν είχα ποτέ μου μέχρι σήμερα, διανοηθεί ότι θα σε έχανα και θα βρισκόμουν στην παρούσα θέση να σου εκφωνήσω τον επικήδειο λόγο. Στα μάτια μου δεν γερνούσες και ο χρόνος δεν σε κατέβαλε, με τα δικά μου μάτια σε έβλεπα πάντα νέο.
Νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω δημόσια για τα όσα μου προσέφερες και κυρίως για το ότι μου παρέδωσες το επίθετο Παπαγιαννόπουλος, το οποίο έχει μια βαριά και τιμημένη ιστορία. Το παρέλαβες και μου το παρέδωσες ασπίλωτο και τιμημένο έχοντας προσθέσει και εσύ σε αυτό πρόσθετα χαρίσματα και αρετές. Το επώνυμο Παπαγιαννόπουλος χρησιμοποιήθηκε από την οικογένεια μας, όταν το 1565 μ.Χ. ο Ιωάννης Λίτινας στα Λαγκάδια Αρκαδίας χειροτονήθηκε ιερέας. Ο Ιωάννης Λίτινας ήταν απόγονος του Πέτρου Λίτινα από την Θεσσαλονίκη και ο οποίος με την σειρά του ήταν απόγονος του Λουκά Λίτινα που το 1181 μ.Χ, έλαβε με χρυσόβουλο το 1/12 της Κρήτης ως φέουδο από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Β’ Κομνηνό και ο οποίος αναφέρεται από την ιστορία και τα αρχαιολογικά ευρήματα ως πρίγκηπας του Βυζαντίου. Μέλη της οικογένειας Παπαγιαννόπουλου στα Λαγκάδια έλαβαν το ψευδώνυμο Δεληγιάννης και συνήθως είναι με αυτό το ψευδώνυμο γνωστά το Ελληνικό Λαό. Κατά το γενεαλογικό δένδρο που συνέταξε το Εθνικό ίδρυμα Ερευνών είσαι ο τρισέγγονος του Θεοδωράκη Παπαγιαννόπουλου – Δεληγιάννη τελευταίου Μωράγιαννη της Πελοποννήσου που τιμάται ως Εθνικός ήρωας Α’ κλάσης.
Την ευγενική σου καταγωγή ποτέ σου δεν την εκμεταλλεύτηκες, ούτε την πρόβαλες, ούτε υπερηφανεύτηκες για αυτήν. Πορεύτηκες σε όλη σου την ζωή ως απλός Έλληνας πολίτης. Ακόμη και το γεγονός ότι ο πατέρας σου ήταν διδάκτωρ της νομικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών τοπ 1896μ.Χ. δεν μου το είχες φανερώσει, μέχρι που πριν από 6 χρόνια αποφάσισα να τακτοποιήσω τα έγγραφα και το υλικό των βιβλιοθηκών μας και βρέθηκα μπροστά στο γενεαλογικό μας δένδρο που είχε συντάξει η κ. Ευτυχία Λιάτα στο Εθνικό ίδρυμα Ερευνών και στο πλήθος των ντοκουμέντων που μου προσκόμισαν μέλη της ευρύτερης οικογένειας Λίτινα με τα οικόσημα της οικογένειάς που φυλάσσονται σε Μουσεία της Ελλάδος και της Ιταλίας. Βρέθηκα μέχρι και σε αναφορές που έκανε στο έργο του ο Πουκεβίλ για την ευγενική καταγωγή της οικογενείας μας. Εσύ ως ταπεινός και απλός άνθρωπος δεν έκανες ποτέ χρήση της Ευγενικής καταγωγής σου και πορεύτηκες ταπεινά στην ζωή σου τιμώντας το όνομα μας περισσότερο.
Ως αξιωματικός του Ελληνικού στρατού πολέμησες στον συμμοριτοπόλεμο υπερασπιζόμενος την νόμιμη κυβέρνηση της Ελλάδας και σε όλο σου τον βίο υπηρέτησες την Ελλάδα με αυταπάρνηση και τιμιότητα. Τονίζω την λέξη τιμιότητα, γιατί υπηρέτησες σε θέσεις κλειδιά του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης και όχι μόνο δεν καταχράστηκες χρήματα, αλλά προσπάθησες να εξοικονομήσεις χρήματα υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου μειώνοντας περιττές δαπάνες. Από τις θέσεις που υπηρέτησες καθ’ όλη την σταδιοδρομία σου προσπάθησες να βοηθάς τους έχοντες ανάγκη και δίκαιο και δίχως ποτέ σου να δεχθείς δώρα. Αναφέρω από τα όσα άκουσα από τρίτα άτομα, καθότι εσύ ποτέ σου δεν μου διηγήθηκες τα καλά που έπραττες και ούτε περηφανεύθηκες ποτέ για τα όσα προσέφερες στους άλλους. Όταν υπηρετούσες σαν διοικητής στην Βόρεια Ελλάδα ένας δάσκαλος που υπηρετούσε ως έφεδρος αξιωματικός και ο οποίος ήταν σχετικά νιόπαντρος με σπάταλη γυναίκα, είχε πάρει με γραμμάτια πλούσια οικοσκευή και έπεσε έξω οικονομικά. Τότε οι φερόμενοι φίλοι του και συνάδελφοι αξιωματικοί από ζήλια και φθόνο, ήρθαν σε εσένα και τον υπονόμευσαν και σου ζητήσαν να τον διώξει ο στρατός από έφεδρο αξιωματικό, γιατί ντροπιάζει το Σώμα, καθότι οι πιστωτές του ζητούσαν τα χρήματά τους και είχαν φτάσει στο σημείο να τον κτυπήσουν και να τον στείλουν τραυματισμένο στο Νοσοκομείο. Εσύ λοιπόν βλέποντας τον άνθρωπο αυτό στο χείλος του γκρεμού, δεν τον έσπρωξες να πέσει αλλά τον τράβηξες πίσω, καθότι από την ντροπή του για το οικονομικό αδιέξοδο, και την διάλυση της οικογένειάς του είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Πήρες την πρωτοβουλία να επικοινωνήσεις με τους πιστωτές (τους καταστηματάρχες) να συμφωνήσεις μαζί τους να δεχθούν την επιστροφή της οικοσκευής του και να σβήσουν τα χρέη. Επιπλέον φρόντισες ο ξυλοδαρμός του αξιωματικού να καταγραφή ως ατύχημα. Με τις κινήσεις σου αυτές έδωσες στον άνθρωπο αυτό την δυνατότητα να ορθοποδήσει και να σωθεί και αυτός και η οικογένειά του.
Ρουσφέτια δεν έκανες, έστω και αν σου τα ζητούσαν επώνυμα άτομα και προσωπικότητες από τον πνευματικό και καλλιτεχνικό χώρο. Παραδείγματος χάριν, όταν σου ζητούσε διάσημη ηθοποιός να μεταθέσεις τον φίλο της από την παραμεθόριο περιοχή στην Αθήνα δεν το έκανες έστω και αν οι πιέσεις που δεχόσουνα ήταν αφόρητες, και είπες στη μητέρα μου « πώς να μεταθέσω τον φίλο της ηθοποιού στην Αθήνα και να πάρω το παιδί της όποιας μητέρας να το στείλω στην παραμεθόριο περιοχή στην θέση του φίλου της ηθοποιού; Δεν είναι δίκαιο. Όπου έτυχε στο καθένα να υπηρετήσει, εκεί να υπηρετήσει» .Ήσουνα όμως πολύ καλόκαρδος και όταν έβλεπες αδικία προσπαθούσες να διορθώσεις. Πολλοί Έλληνες που είχαν χαρακτηριστεί ως αριστεροί, επειδή κάποιος συγχωριανός τους από φθόνο και κακία κατήγγειλε στον χωροφύλακα του χωριού τους ότι είχε δει τον παππού ή τον προ παππού τους να διαβάζουν αριστερή εφημερίδα, εσύ τους αποχαρακτήριζες δίχως κανένα αντάλλαγμα. Τους έδινες έτσι την δυνατότητα να βρουν εργασία και επανενταχθούν στην κοινωνία.
Άλλο παράδειγμα, που θα αναφέρω είναι ότι όταν πληροφορήθηκες ότι τα υιοθετημένα αγόρια δεν μπορούν να υπηρετήσουν στον Στρατό έχοντας τα πλεονεκτήματα των προστατών οικογενείας, πήρες την πρωτοβουλία να εισηγηθείς την αλλαγή του νόμου κάτι που ο τότε υπουργός φρόντισε να πραγματοποιήσει.
Πάντα δεχόσουνα στο γραφείο σου όλους τους πολίτες που ζητήσαν ακρόαση για υποθέσεις τους και προσπαθούσες να τους λύνεις τα προβλήματα τους στα νόμιμα πλαίσια της δικαιοδοσίας σου.
Δεν είχες εγωισμό και η πόρτα του σπιτιού μας ήταν πάντα ανοικτή σε όλους όσους ζητούσαν την βοήθεια σου την οποία παρείχες ανιδιοτελώς μέχρι σημείου που η μητέρα μου να κουράζεται σε υπέρμετρο βαθμό και να παραπονιέται. Δεν είπες ποτέ η ώρα είναι ακατάλληλη που μου κτυπάς την πόρτα ή που μου τηλεφωνείς και ξεκουράζομαι, απεναντίας ήσουνα πάντα προσιτός και ενεργούσες ταχέως σε όλες σου τις εργασίες. Μπορεί να φώναζες αρκετές φορές και να ήσουνα αυστηρώς και να φάνταζες φοβερός και τρομερός, αλλά δεν είχες κακία στην ψυχή σου και η αυστηρότητα ήταν αναγκαία προκειμένου να διοικείς σωστά. Η παροιμία «σκυλί που γαυγίζει μην το φοβάσαι» είχε πλήρη εφαρμογή στην περίπτωσή σου.
Στην σταδιοδρομία σου ήσουν τίμιος, αδιάφθορος, καθαρός και λαμπερός. Ήσουν καθαρά στρατιωτικός δίχως πολιτικές φιλοδοξίες και κομματικές αποχρώσεις. Τις πολιτικές σου πεποιθήσεις τις άφηνες εκτός χώρου εργασίας και εκτός Στρατού. Απόδειξη περί αυτού ότι διορίστηκες Γενικός Διευθυντής του προσωπικού γραφείου του υπουργού Λατσούδη επί επταετίας (καθότι ο κ. Λατσούδης ήθελε ένα άτομο αδιάφθορο για διευθυντή του γραφείου του, για να μην κινδυνεύει ο ίδιος), και παρέμεινες στην θέση αυτή του Διευθυντή του γραφείου του Υπουργού Εθνικής Αμύνης και μετά την μεταπολίτευση του 1974, επί υπουργίας του κ. Αβέρωφ ο οποίος εάν είχε έστω και την υπόνοια ότι ήσουνα αναμεμιγμένος με τα πολιτικά δρώμενα της επταετίας, θα σε είχε αποστρατεύσει άμεσα, όπως έκανε με συναδέλφους σου. Ο κ. Αβέρωφ όμως σε κράτησε Διευθυντή του δικού του γραφείου για σειρά ετών. Μου έλεγες ότι «στην κορυφή του βουνού ανεβαίνουν μόνο δύο οντότητες, οι σαλίγκαροι με ασφάλεια, έρποντας, γλύφοντας και με τα κερατά τους, και οι αετοί με τα φτερά τους, οι οποίοι όμως διατρέχουν τον κίνδυνο να σπάσουν τα πτερά τους και να τραυματιστούν θανάσιμα». Εσύ είχες επιλέξει και προτιμήσει να ακολουθήσεις την οδό των αετών και με συμβούλευες να κάνω το ίδιο στην ζωή μου. Αυτή την αρχή μου την μεταλαμπάδευσες και θα προσπαθήσω να την ακολουθήσω, ακολουθώντας το παράδειγμά σου.
Δεν θα αναφέρω άλλες πράξεις σου και κουράζω τους παρευρισκόμενους στην παρούσα τελετή.
Θα αναφέρω όμως ότι πικράθηκες πολύ όταν αποστρατεύτηκες άδικα, δίχως να γίνουν οι προβλεπόμενες διαδικασίες κρίσεως, που γίνονται ετησίως στο Ελληνικό Στρατό, επειδή δεν συναίνεσες να υπογράψεις σε έγγραφα με παρανομίες, προκειμένου να καλυφθεί ο τότε Υπουργός πίσω από την δική σου υπογραφή.
Δεν καταχράστηκες δημόσιο χρήμα, ούτε καταχράστηκες την εξουσία που είχες από τη θέση του Γενικού Διευθυντή του γραφείου του Υπουργού Εθνική Αμύνης, ούτε σε διέφθειρε η εξουσία. Πορεύτηκες στην ζωή έχοντας σύζυγο (με την κυριολεξία της λέξης ) την μητέρα μου με την οποία ήσασταν πολύ αγαπημένοι, αλληλοσυμπληρωνόσασταν και ενεργούσατε σαν μαζί, ως μια ύπαρξη.
Μετά την αποστρατεία σου ασχολήθηκες με εμένα και με την ανέγερση της κατοικίας μας στον Δήμο Ζωγράφου, την οποία έκτισες με τα προσωπική εργασία (με τα ίδια σου τα χέρια) κάτι που μπορεί προκάλεσε την ζήλεια και τον φθόνο ορισμένων ατόμων, προς τα οποία όμως εσύ ουδέποτε κράτησες κακία, και μου έλεγες μέχρι του θανάτου σου να μην κρατώ κακία σε όσους με εχθρεύονται ή με φθονούν. Ακολούθησες τον ρητό του Εσταυρωμένου «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι» (Λουκ. 23,34). Πώς μπορεί κανείς να αμφιβάλει πλέον ότι μετά από μια τέτοια σταδιοδρομία, ότι ο Χριστός δεν θα σε έχει ήδη μέσα στην αγκαλιά του, που είναι από αγάπη.
Τύγχανες του σεβασμού και της αγάπης των άλλων, και πιστεύω ότι όλοι θα σε θυμούνται με τις καλύτερες αναμνήσεις. Οι αληθινοί σου φίλοι ήταν μαζί σου όλο αυτό το διάστημα και θα παραμείνουν κοντά σε μένα, την σύζυγό μου και στον εγγονό σου και μετά την κοίμησή σου.
Αναπαύσου εν ειρήνη Πατέρα
ΓΕΝΙΚΟ EΠΙTEΛEΙO ΣΤΡΑΤΟΥ
ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣTΡ/ΚΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ
Αθήνα, 07 Ιανουαρίου 18
Κ-Α.: 14544
Ν.Τ.: 2141
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΠΕΖΙΚΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
- Ο Υποστράτηγος Πεζικού (ΠΖ) ε.α Παπαγιαννόπουλος Γεώργιος του Βίκτωρα ΑΜ:28631, γεννήθηκε στην Τρίπολη, το έτος 1925 και ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός (ΠΖ) το έτος 1948.
- Προέλευση: ΣΣΕ (Στρατιωτική Σχολή Ευέλπιδων)
- Προήχθη μέχρι και το βαθμό του Υποστρατήγου.
- Υπηρέτησε σε διάφορες Μονάδες και Επιτελικά Γραφεία ανάλογα κάθε φορά του βαθμό του.
- Διοίκησε τις Μονάδες ή Διευθύνσεις Επιτελείου:
- Διοικητής 3145 ΤΈΑ ·
- Διευθυντής 30U ΕΓ 94 ΣΔΙ ·
- Διοικητής 502 Τ.Π. ·
- Διευθυντής Σ.Γ./ΥΕΘΑ
- Φοίτησε κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στα διάφορα σχολεία του όπλου του, όπως και επίσης στα εξής:
- · Σχολή Πληροφοριών ·
- - 775 Μ.Λ.Μ.
- · ΣΒΟΠ
- · Ανωτέρα Σχολή Πολέμου
- · Σχολή Εθνικής Άμυνας
- Έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις:
- 1949
-Τιμήθηκε με τα παρακάτω παράσημα και μετάλλια για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη πατρίδα:
- ·Πολεμικός σταυρός Γ' Τάξεως.
- ·Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Δ΄ Τάξεως.
- ·Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων.
- ·Χρυσός Σταυρός του Βασιλικού Τάγματος του Φοίνικα.
- ·Χρυσός Σταυρός του Β' Τάγματος Γεωργίου Α΄.
- ·Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ' Τάξεως.
Ο Στρατός Ξηράς και οι Συνάδελφοι του εκτιμώντας την προσφορά του Υποστράτηγου (ΠΖ) ε.α. Παπαγιαννόπουλο Γεώργιου του Βίκτωρα τον αποχαιρετούν ΚΟΙ εύχονται στους δικούς του ο Πανάγαθος Θεός να τους δώσει κουράγιο, υπομονή και παρηγοριά.
Αθήνα, 07 Ιανουαρίου 2018
Η
Συντάξας
Ευαγγελία Κατσικογιάννη
Ανθστής (ΜΣ)
---------------------------------------------------------------------------------
Επικήδειος λόγος του Γεωργίου του Βίκτωρος Παπαγιαννόπουλου, Υποστρατήγου Πεζικού που εκφωνήθηκε από τον γιο του.
Πολυαγαπημένε μου πατέρα, δεν είχα ποτέ μου μέχρι σήμερα, διανοηθεί ότι θα σε έχανα και θα βρισκόμουν στην παρούσα θέση να σου εκφωνήσω τον επικήδειο λόγο. Στα μάτια μου δεν γερνούσες και ο χρόνος δεν σε κατέβαλε, με τα δικά μου μάτια σε έβλεπα πάντα νέο.
Νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω δημόσια για τα όσα μου προσέφερες και κυρίως για το ότι μου παρέδωσες το επίθετο Παπαγιαννόπουλος, το οποίο έχει μια βαριά και τιμημένη ιστορία. Το παρέλαβες και μου το παρέδωσες ασπίλωτο και τιμημένο έχοντας προσθέσει και εσύ σε αυτό πρόσθετα χαρίσματα και αρετές. Το επώνυμο Παπαγιαννόπουλος χρησιμοποιήθηκε από την οικογένεια μας, όταν το 1565 μ.Χ. ο Ιωάννης Λίτινας στα Λαγκάδια Αρκαδίας χειροτονήθηκε ιερέας. Ο Ιωάννης Λίτινας ήταν απόγονος του Πέτρου Λίτινα από την Θεσσαλονίκη και ο οποίος με την σειρά του ήταν απόγονος του Λουκά Λίτινα που το 1181 μ.Χ, έλαβε με χρυσόβουλο το 1/12 της Κρήτης ως φέουδο από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Β’ Κομνηνό και ο οποίος αναφέρεται από την ιστορία και τα αρχαιολογικά ευρήματα ως πρίγκηπας του Βυζαντίου. Μέλη της οικογένειας Παπαγιαννόπουλου στα Λαγκάδια έλαβαν το ψευδώνυμο Δεληγιάννης και συνήθως είναι με αυτό το ψευδώνυμο γνωστά το Ελληνικό Λαό. Κατά το γενεαλογικό δένδρο που συνέταξε το Εθνικό ίδρυμα Ερευνών είσαι ο τρισέγγονος του Θεοδωράκη Παπαγιαννόπουλου – Δεληγιάννη τελευταίου Μωράγιαννη της Πελοποννήσου που τιμάται ως Εθνικός ήρωας Α’ κλάσης.
Την ευγενική σου καταγωγή ποτέ σου δεν την εκμεταλλεύτηκες, ούτε την πρόβαλες, ούτε υπερηφανεύτηκες για αυτήν. Πορεύτηκες σε όλη σου την ζωή ως απλός Έλληνας πολίτης. Ακόμη και το γεγονός ότι ο πατέρας σου ήταν διδάκτωρ της νομικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών τοπ 1896μ.Χ. δεν μου το είχες φανερώσει, μέχρι που πριν από 6 χρόνια αποφάσισα να τακτοποιήσω τα έγγραφα και το υλικό των βιβλιοθηκών μας και βρέθηκα μπροστά στο γενεαλογικό μας δένδρο που είχε συντάξει η κ. Ευτυχία Λιάτα στο Εθνικό ίδρυμα Ερευνών και στο πλήθος των ντοκουμέντων που μου προσκόμισαν μέλη της ευρύτερης οικογένειας Λίτινα με τα οικόσημα της οικογένειάς που φυλάσσονται σε Μουσεία της Ελλάδος και της Ιταλίας. Βρέθηκα μέχρι και σε αναφορές που έκανε στο έργο του ο Πουκεβίλ για την ευγενική καταγωγή της οικογενείας μας. Εσύ ως ταπεινός και απλός άνθρωπος δεν έκανες ποτέ χρήση της Ευγενικής καταγωγής σου και πορεύτηκες ταπεινά στην ζωή σου τιμώντας το όνομα μας περισσότερο.
Ως αξιωματικός του Ελληνικού στρατού πολέμησες στον συμμοριτοπόλεμο υπερασπιζόμενος την νόμιμη κυβέρνηση της Ελλάδας και σε όλο σου τον βίο υπηρέτησες την Ελλάδα με αυταπάρνηση και τιμιότητα. Τονίζω την λέξη τιμιότητα, γιατί υπηρέτησες σε θέσεις κλειδιά του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης και όχι μόνο δεν καταχράστηκες χρήματα, αλλά προσπάθησες να εξοικονομήσεις χρήματα υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου μειώνοντας περιττές δαπάνες. Από τις θέσεις που υπηρέτησες καθ’ όλη την σταδιοδρομία σου προσπάθησες να βοηθάς τους έχοντες ανάγκη και δίκαιο και δίχως ποτέ σου να δεχθείς δώρα. Αναφέρω από τα όσα άκουσα από τρίτα άτομα, καθότι εσύ ποτέ σου δεν μου διηγήθηκες τα καλά που έπραττες και ούτε περηφανεύθηκες ποτέ για τα όσα προσέφερες στους άλλους. Όταν υπηρετούσες σαν διοικητής στην Βόρεια Ελλάδα ένας δάσκαλος που υπηρετούσε ως έφεδρος αξιωματικός και ο οποίος ήταν σχετικά νιόπαντρος με σπάταλη γυναίκα, είχε πάρει με γραμμάτια πλούσια οικοσκευή και έπεσε έξω οικονομικά. Τότε οι φερόμενοι φίλοι του και συνάδελφοι αξιωματικοί από ζήλια και φθόνο, ήρθαν σε εσένα και τον υπονόμευσαν και σου ζητήσαν να τον διώξει ο στρατός από έφεδρο αξιωματικό, γιατί ντροπιάζει το Σώμα, καθότι οι πιστωτές του ζητούσαν τα χρήματά τους και είχαν φτάσει στο σημείο να τον κτυπήσουν και να τον στείλουν τραυματισμένο στο Νοσοκομείο. Εσύ λοιπόν βλέποντας τον άνθρωπο αυτό στο χείλος του γκρεμού, δεν τον έσπρωξες να πέσει αλλά τον τράβηξες πίσω, καθότι από την ντροπή του για το οικονομικό αδιέξοδο, και την διάλυση της οικογένειάς του είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Πήρες την πρωτοβουλία να επικοινωνήσεις με τους πιστωτές (τους καταστηματάρχες) να συμφωνήσεις μαζί τους να δεχθούν την επιστροφή της οικοσκευής του και να σβήσουν τα χρέη. Επιπλέον φρόντισες ο ξυλοδαρμός του αξιωματικού να καταγραφή ως ατύχημα. Με τις κινήσεις σου αυτές έδωσες στον άνθρωπο αυτό την δυνατότητα να ορθοποδήσει και να σωθεί και αυτός και η οικογένειά του.
Ρουσφέτια δεν έκανες, έστω και αν σου τα ζητούσαν επώνυμα άτομα και προσωπικότητες από τον πνευματικό και καλλιτεχνικό χώρο. Παραδείγματος χάριν, όταν σου ζητούσε διάσημη ηθοποιός να μεταθέσεις τον φίλο της από την παραμεθόριο περιοχή στην Αθήνα δεν το έκανες έστω και αν οι πιέσεις που δεχόσουνα ήταν αφόρητες, και είπες στη μητέρα μου « πώς να μεταθέσω τον φίλο της ηθοποιού στην Αθήνα και να πάρω το παιδί της όποιας μητέρας να το στείλω στην παραμεθόριο περιοχή στην θέση του φίλου της ηθοποιού; Δεν είναι δίκαιο. Όπου έτυχε στο καθένα να υπηρετήσει, εκεί να υπηρετήσει» .Ήσουνα όμως πολύ καλόκαρδος και όταν έβλεπες αδικία προσπαθούσες να διορθώσεις. Πολλοί Έλληνες που είχαν χαρακτηριστεί ως αριστεροί, επειδή κάποιος συγχωριανός τους από φθόνο και κακία κατήγγειλε στον χωροφύλακα του χωριού τους ότι είχε δει τον παππού ή τον προ παππού τους να διαβάζουν αριστερή εφημερίδα, εσύ τους αποχαρακτήριζες δίχως κανένα αντάλλαγμα. Τους έδινες έτσι την δυνατότητα να βρουν εργασία και επανενταχθούν στην κοινωνία.
Άλλο παράδειγμα, που θα αναφέρω είναι ότι όταν πληροφορήθηκες ότι τα υιοθετημένα αγόρια δεν μπορούν να υπηρετήσουν στον Στρατό έχοντας τα πλεονεκτήματα των προστατών οικογενείας, πήρες την πρωτοβουλία να εισηγηθείς την αλλαγή του νόμου κάτι που ο τότε υπουργός φρόντισε να πραγματοποιήσει.
Πάντα δεχόσουνα στο γραφείο σου όλους τους πολίτες που ζητήσαν ακρόαση για υποθέσεις τους και προσπαθούσες να τους λύνεις τα προβλήματα τους στα νόμιμα πλαίσια της δικαιοδοσίας σου.
Δεν είχες εγωισμό και η πόρτα του σπιτιού μας ήταν πάντα ανοικτή σε όλους όσους ζητούσαν την βοήθεια σου την οποία παρείχες ανιδιοτελώς μέχρι σημείου που η μητέρα μου να κουράζεται σε υπέρμετρο βαθμό και να παραπονιέται. Δεν είπες ποτέ η ώρα είναι ακατάλληλη που μου κτυπάς την πόρτα ή που μου τηλεφωνείς και ξεκουράζομαι, απεναντίας ήσουνα πάντα προσιτός και ενεργούσες ταχέως σε όλες σου τις εργασίες. Μπορεί να φώναζες αρκετές φορές και να ήσουνα αυστηρώς και να φάνταζες φοβερός και τρομερός, αλλά δεν είχες κακία στην ψυχή σου και η αυστηρότητα ήταν αναγκαία προκειμένου να διοικείς σωστά. Η παροιμία «σκυλί που γαυγίζει μην το φοβάσαι» είχε πλήρη εφαρμογή στην περίπτωσή σου.
Στην σταδιοδρομία σου ήσουν τίμιος, αδιάφθορος, καθαρός και λαμπερός. Ήσουν καθαρά στρατιωτικός δίχως πολιτικές φιλοδοξίες και κομματικές αποχρώσεις. Τις πολιτικές σου πεποιθήσεις τις άφηνες εκτός χώρου εργασίας και εκτός Στρατού. Απόδειξη περί αυτού ότι διορίστηκες Γενικός Διευθυντής του προσωπικού γραφείου του υπουργού Λατσούδη επί επταετίας (καθότι ο κ. Λατσούδης ήθελε ένα άτομο αδιάφθορο για διευθυντή του γραφείου του, για να μην κινδυνεύει ο ίδιος), και παρέμεινες στην θέση αυτή του Διευθυντή του γραφείου του Υπουργού Εθνικής Αμύνης και μετά την μεταπολίτευση του 1974, επί υπουργίας του κ. Αβέρωφ ο οποίος εάν είχε έστω και την υπόνοια ότι ήσουνα αναμεμιγμένος με τα πολιτικά δρώμενα της επταετίας, θα σε είχε αποστρατεύσει άμεσα, όπως έκανε με συναδέλφους σου. Ο κ. Αβέρωφ όμως σε κράτησε Διευθυντή του δικού του γραφείου για σειρά ετών. Μου έλεγες ότι «στην κορυφή του βουνού ανεβαίνουν μόνο δύο οντότητες, οι σαλίγκαροι με ασφάλεια, έρποντας, γλύφοντας και με τα κερατά τους, και οι αετοί με τα φτερά τους, οι οποίοι όμως διατρέχουν τον κίνδυνο να σπάσουν τα πτερά τους και να τραυματιστούν θανάσιμα». Εσύ είχες επιλέξει και προτιμήσει να ακολουθήσεις την οδό των αετών και με συμβούλευες να κάνω το ίδιο στην ζωή μου. Αυτή την αρχή μου την μεταλαμπάδευσες και θα προσπαθήσω να την ακολουθήσω, ακολουθώντας το παράδειγμά σου.
Δεν θα αναφέρω άλλες πράξεις σου και κουράζω τους παρευρισκόμενους στην παρούσα τελετή.
Θα αναφέρω όμως ότι πικράθηκες πολύ όταν αποστρατεύτηκες άδικα, δίχως να γίνουν οι προβλεπόμενες διαδικασίες κρίσεως, που γίνονται ετησίως στο Ελληνικό Στρατό, επειδή δεν συναίνεσες να υπογράψεις σε έγγραφα με παρανομίες, προκειμένου να καλυφθεί ο τότε Υπουργός πίσω από την δική σου υπογραφή.
Δεν καταχράστηκες δημόσιο χρήμα, ούτε καταχράστηκες την εξουσία που είχες από τη θέση του Γενικού Διευθυντή του γραφείου του Υπουργού Εθνική Αμύνης, ούτε σε διέφθειρε η εξουσία. Πορεύτηκες στην ζωή έχοντας σύζυγο (με την κυριολεξία της λέξης ) την μητέρα μου με την οποία ήσασταν πολύ αγαπημένοι, αλληλοσυμπληρωνόσασταν και ενεργούσατε σαν μαζί, ως μια ύπαρξη.
Μετά την αποστρατεία σου ασχολήθηκες με εμένα και με την ανέγερση της κατοικίας μας στον Δήμο Ζωγράφου, την οποία έκτισες με τα προσωπική εργασία (με τα ίδια σου τα χέρια) κάτι που μπορεί προκάλεσε την ζήλεια και τον φθόνο ορισμένων ατόμων, προς τα οποία όμως εσύ ουδέποτε κράτησες κακία, και μου έλεγες μέχρι του θανάτου σου να μην κρατώ κακία σε όσους με εχθρεύονται ή με φθονούν. Ακολούθησες τον ρητό του Εσταυρωμένου «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι» (Λουκ. 23,34). Πώς μπορεί κανείς να αμφιβάλει πλέον ότι μετά από μια τέτοια σταδιοδρομία, ότι ο Χριστός δεν θα σε έχει ήδη μέσα στην αγκαλιά του, που είναι από αγάπη.
Τύγχανες του σεβασμού και της αγάπης των άλλων, και πιστεύω ότι όλοι θα σε θυμούνται με τις καλύτερες αναμνήσεις. Οι αληθινοί σου φίλοι ήταν μαζί σου όλο αυτό το διάστημα και θα παραμείνουν κοντά σε μένα, την σύζυγό μου και στον εγγονό σου και μετά την κοίμησή σου.
Αναπαύσου εν ειρήνη Πατέρα
